Door een schenking van de familie Kerstens zijn de Tolbergse schuurkapel, de langgevel-boerderij en aangrenzende gronden in het jaar 2000 eigendom geworden van de vereniging Natuurmonumenten. De kapel is als plek voor bezinning en ontmoeting dienstbaar aan de nieuwe wijk Tolberg in Roosendaal, in overeenstemming met de wens van Lisa Kerstens die graag een Maria-kapelletje gerealiseerd wilde zien.
Frits Bevort van Natuurbouw heeft op verzoek van mevrouw Kerstens in 1998 een stuurgroep opgezet met mensen van Natuurmonumenten en de parochie om onder leiding van de donateur eerst de Vlaamse Schuur te verbouwen en de beschikbare gronden in te richten als een natuurpark. Sinds de realisatie is er elke eerste zondag in de maand een viering in de kapel.
De grotere ruimte wordt benut voor de inzegening van huwelijken en doopdiensten. Deze hal is ook beschikbaar voor workshops en groepsactiviteiten. Bij mooi weer wordt de tuin gebruikt voor buitenactiviteiten. De kleine dagkapel is dagelijks open voor iedereen die een moment rust zoekt.
Het behoud en beheer van de kapel is een verantwoordelijkheid van de Stichting Kerstens die deze gerenoveerde Vlaamse Schuur en de bijbehorende tuin in erfpacht heeft van Natuurmonumenten. Bevort was enkele jaren voorzitter van deze stichting.
Aan de keukentafel
“Mevrouw Kerstens is in 1921 geboren op een typisch Brabants gemengd landbouwbedrijf. In die periode was het gebruikelijk dat het hele gezin meewerkte in het bedrijf, met voor elk kind een eigen taak en eigen verantwoordelijkheid. Voor Kisa Kerstens betekende dit voor en na school de kalveren verzorgen, en in de zomermaanden mee op het land. Na het overlijden van haar ouders heeft Lisa met haar broer het landbouwbedrijf overgenomen en voortgezet.
In de periode 1970 -1980 klopt de Gemeente Roosendaal aan die de gronden nodig heeft voor stadsuitbreiding. Lisa Kerstens en haar broer weten te bereiken dat hun langgevelboerderij met Vlaamse schuur en circa 1 ha grond vrij blijft van bebouwing. Op zich iets unieks. Uit ervaring is het mij bekend dat het onderhandelen met gemeenten in het kader van stadsuitbreiding voor veel boerenfamilies langdurig en veelal onder zware druk worden gevoerd. Het verkopen van grond betekent bovendien dat er financiële middelen vrijkomen die beheerd moeten worden.
Mevrouw Kerstens wordt ondertussen een jaartje ouder. Dan krijgt haar broer een verlamming en wordt opgenomen in een verpleegtehuis. Dat ze Lisa Kerstens aan het denken wat er na haar leven met deze financiele middelen en de boerderij moet gebeuren. Ze vertelde me: ‘Ik kan het aan mijn neven en nichten schenken, maar ik kan ook proberen het bezit te behouden en iets te doen voor mijn omgeving.’
Medio 1997 ben ik uitgenodigd door mevr. Kerstens om eens te komen praten over de bestemming van de grond. Haar idee was om een park aan te leggen, inclusief een Mariakapelletje als rustpunt voor deze woonwijk. Op mijn vraag wat te doen met de Vlaamse schuur, was haar eerste reactie: ‘Afbreken maar. De verzekering heeft hem vanwege zijn leeftijd en ligging net opgezegd. Toch wel jammer, wat heb ik daar ooit moeten werken.’
Aan de keukentafel ontstond na enkele gesprekken het idee om de schuur te restaureren en voor het behoud economisch draagvlak te zoeken, liefst een multifunctioneel gebruik. Het geheel zou als schenking overgedragen worden aan Natuurmonumenten die akkoord was met het gebruik van de schuurkapel onder hoede van een aparte stichting.
Een werkgroep met mensen van Natuurmonumenten, de parochie in de buurt, mezelf als coördinator en mevrouw Kerstens die op de kwartjes paste, heeft dat plan in anderhalf jaar gerealiseerd, samen met architect Fons Drijvers en aannemer René Kools. Dus nu heeft de wijk een park en een schuurkapel met ruimte die ook voor andere zaken gebruikt kan worden.”
